Op 2 november jongstleden werd herdacht dat Theo van Gogh 20 jaar geleden was vermoord door de moslimfundamentalist Mohammed Bouyeri. Een gezelschap van zo’n 30 mensen waren vanaf rond 14:00 bij de moordplek tegenover het voormalige stadsdeel aan de Linneausstraat, nu een hotel.
Van Gogh was op het fietspad ervoor neergeschoten en strompelde naar de overkant waar Mohammed Bouyeri op laffe wijze een einde aan zijn leven maakte, door vijf kogels door hem heen te schieten, hem de keel door te snijden en daarna een brief aan Ayaan Hirsi Ali op zijn borst te prikken.
Er werden enkele toespraken gehouden door onder andere Jennifer Vetter van de
Vrienden van Pim Fortuyn, Robert Jan Kelder, de kunstenaar Jack Terrible en een man uit Duindorp.
Na afloop van de herdenking aan de Linnaeusstraat werd een wandeling gemaakt naar het nabijgelegen Oosterpark, waar Bouyeri heen was gevlucht en het vuur had geopend op politieagenten en voertuigen.
Hier staat het standbeeld De Schreeuw, een beeld dat in 2007 werd onthuld. Bij het beeld stonden bloemen en cactussen, het symbool van Van Gogh’s programma Een Prettig Gesprek (waarin hij onder andere Pim Fortuyn had geïnterviewd).
De Duindorper hield een toespraak waarin hij fel van leer trok tegen de machthebbers (en verwees naar de revolutie van Julius Caesar tegen de Romeinse elite) werd hij geïnterrumpeerd door twee linkse vrouwen, waarvan de jongste riep “Oh schaam je!”.
Edwin Wagensveld van Pegida was er ook bij en riep “Nederland moet weer blank worden, daar is niets racistisch aan.” De oudste van de vrouwen, die bijval kreeg van een oudere man, was duidelijk voor Palestina. Wagensveld zei “Wie heeft er meer vermoord?” en “Joden horen hier maar niet dat schorem wat met een Palestinavlag rondloopt.” waarna het groepje rond hem begon te roepen “Israël, Israël, Israël, Israël”.
Het is duidelijk dat het lopende conflict in het Midden Oosten ook bij de herdenking leefde.
De man uit Duindorp maakte vegende bewegingen in de richting van de oudere vrouw, wellicht om aan te geven dat het “afval” werd opgeveegd.
Er werd nogmaals een toespraak van Dhr. Kelder gehouden. Het bijzondere was dat na afloop twee politieagenten met hem spraken en een kopie van de tekst (die Kelder had meegenomen om uit te delen) meenamen. Onbekend is of hier nog wat mee is gedaan door justitie, die de laatste tijd tuk is op het aanpakken van andere geluiden.
Hierna was de herdenking ten einde en ging iedereen zijns of haars weegs. Een paar mensen gingen in de Linneausstraat nog een snack verorberen in een
snackbar/automatiek. Daarna gingen een paar mensen naar de officiële herdenking in debatcentrum De Balie (dat bekend staat om zijn debatten met linkse gelijkdenkenden en waar Theo van Gogh in 2004 nog de moslimfundamentalist Dyab Abou Jahjah “de pooier van de profeet” had genoemd, waarna hij moest vertrekken), waar een man met een
papier-maché hoofd van Theo in “debat” ging met acteurs zoals Katja Schuurman.
Dit zou overigens op het Leidseplein hebben moeten plaatsvinden maar de acteurs durfden het niet aan, omdat ze zich daar “niet prettig” voelden. Gezien wat er een paar weken later plaatsvond met rellend Marokkaans tuig, nadat deze waren geprovoceerd door zionistische Israëlische hooligans, is dat begrijpelijk maar het laat ook zien dat mensen als Theo van Gogh (die vaak schoffeerde om het schofferen) alleen met een loepje te vinden zijn in het hedendaagse multiculturele Nederland.
Martijn Janssen
(ook gepubliceerd in Wij Europa nummer 92, december 2024)