Thierry Baudet is een van de meest markante figuren in de Nederlandse politiek. In plaats van zich te verliezen in de details van beleid en technocratische oplossingen, legt hij de nadruk op de grote lijnen: cultuur, identiteit en de koers van onze beschaving. Daarmee brengt hij een filosofische en historische dimensie in het debat die men bij weinig andere Kamerleden aantreft. In een landschap dat vaak draait om cijfers en korte termijn, durft Baudet te spreken over betekenis en richting.
Zijn uitgesproken stijl roept weerstand op, maar dat is ook de reden dat hij tot nadenken dwingt. Juist omdat hij de grenzen van het debat verlegt, krijgt hij een rol die anderen niet vervullen.
Opmerkelijk daarbij is dat zijn persoonlijke leven soms een onverwachte gelaagdheid toevoegt – zijn vrouw is van Joodse afkomst, waardoor zijn kritiek op Israël door sommigen anders wordt gehoord dan hij wellicht bedoelt. Het laat zien dat ook in zijn publieke rol nuance en complexiteit meeklinken.
Binnen Forum voor Democratie dragen meerdere stemmen bij aan de politieke scherpte. Gideon van Meijeren en Pepijn van Houwelingen vallen op door hun gedegen Kamerwerk en onvermoeibare inzet in de parlementaire praktijk. Baudet zelf voegt daar iets aan toe wat moeilijk in cijfers of dossiers te vangen is: hij schetst de visie, de horizon waarbinnen die inzet betekenis krijgt.
Juist die wisselwerking maakt hem tot een uitdager die de Nederlandse politiek verrijkt — niet door iedereen naar de mond te praten, maar door ideeën en perspectieven te brengen die zelden aan bod komen.
C.H. Attema-Goppelt
Over de auteur
