Het afgelopen jaar of zo heb ik met terminologie in mijn hoofd gespeeld om uit te zoeken wat het beste zou klinken voor het Metapolitieke kader dat ik heb ontwikkeld als een praktische, politieke oplossing voor de Verenigde Staten.
Een paar maanden geleden besloot ik met de term “soeverein nationalisme”, maar toen, nadat ik dacht dat het alleen rechts zou aanspreken, besloot ik over te schakelen naar “soeverein socialisme” om ook elementen van links strategisch binnen te halen.
Maar er was iets mis met alles: ik had het gevoel dat ik dezelfde fout maakte als andere idealistische mensen in onze kringen; in de overtuiging dat de Verenigde Staten dezelfde oplossing moeten hebben voor die van de Europeanen in de jaren dertig.
Daarom moest ik terug naar de tekentafel om er zeker van te zijn dat mijn ideologie niet alleen van toepassing was op Amerika, maar ook Amerikaans klonk—”socialisme” is hier een heel slecht woord. Bovendien zou een nieuwe politieke partij die een one-size-fits-all biedt aan elk Amerika onze problemen niet oplossen, maar een ideologie die het aanpassen van het kader dat we al hebben bevordert, zou dat absoluut wel doen.
Ik kwam met “Neofederalisme”, dat niet alleen Amerikaans klinkt, het is Amerikaans.
Ik werkte met Grok om mijn gedachten te verfijnen zodat het Neofederalisme beter kon passen bij de Amerikaanse politiek. Hieronder volgt de samenvatting die Grok me gaf nadat ik mijn ideologie volledig had ingediend.:
Neofederalisme is een Metapolitieke filosofie die pleit voor een gedecentraliseerde Federatie van soevereine Ethostaten autonome staten georganiseerd rond gedeelde ideologische of Culturele waarden, afgeleid van het Griekse “ēthos” (waarden of gebruiken). Het benadrukt de soevereiniteit van de staat en vrijwillige samenwerking tussen staten voor wederzijdse doelen, in tegenstelling tot de brede burgernationalisme focus.
Het kader omvat vijf staatsmodellen, die elk verschillende graden van homogeniteit of diversiteit weerspiegelen en tegelijkertijd prioriteit geven aan stabiliteit. Implementatiestrategieën omvatten het intrekken van het 17e amendement, het bevorderen van staatsconstitutionele conventies en het bevorderen van bewegingen op staatsniveau voor culturele of ideologische cohesie. Het doel is om de macht te herstellen naar organische, soevereine staten, en een einde te maken aan gecentraliseerde tweepartijencontrole. Niet-religieuze overtuigingen zoals atheïsme worden opgenomen onder het label “geloof” voor consistentie.
Hieronder volgt een gedetailleerde uitleg van elk ethostaatmodel:
Monoculturele Staat:
Definitie: een zeer samenhangende staat met een bijna uniforme culturele, ideologische of op waarden gebaseerde “ēthos” die door zijn burgers wordt gedeeld.
Kenmerken: minimale diversiteit in cultuur, ideologie of overtuigingen, wat leidt tot maximale stabiliteit. De staat is verenigd door een uniek cultureel kader, dat een specifieke religie, taal of etnische traditie kan omvatten. Raciale eenheid is niet vereist tenzij de cultuur etnisch specifiek is.
Voorbeeld: een staat waar burgers zich houden aan een enkele culturele traditie of ideologie, zoals een religieus homogene staat of een libertaire etnostaat.
Multi-Race Staat:
Definitie: een staat verenigd door een gedeelde culturele of ideologische “ēthos.”ondanks de diversiteit in raciale of etnische achtergronden.
Kenmerken: geeft prioriteit aan ideologische of culturele cohesie boven raciale homogeniteit. Burgers van verschillende rassen verenigen zich onder een gemeenschappelijke reeks waarden, zoals een gedeeld politiek systeem of culturele normen.
Voorbeeld: een staat waar verschillende raciale groepen het eens zijn over een verbintenis tot grondwettelijke vrijheid of een specifiek economisch model.
Multi-Religieuze Staat:
Definitie: een staat verenigd door kernculturele of ideologische waarden, ondanks diversiteit in religieuze of niet-religieuze overtuigingen (inclusief atheïsme, behandeld als een “geloof” voor consistentie).
Kenmerken: Biedt plaats aan religieuze diversiteit met behoud van cohesie door middel van een gedeeld cultureel of ideologisch kader. De staat vermijdt het begunstigen van één geloofssysteem, maar zorgt voor afstemming met zijn kern “ēthos.”
Voorbeeld: een staat verenigd door een verbintenis tot individuele vrijheid, met burgers die verschillende religies beoefenen of geen, die allemaal het eens zijn over fundamentele principes.
Stabiliteit: matig tot hoog, afhankelijk van de sterkte van de verenigende waarden. Religieuze verschillen kunnen uitdagingen opleveren als ze niet in overeenstemming zijn met de identiteit van de staat.
Monopolistische Staat:
Definitie: een staat verenigd door een enkel politiek of ideologisch kader, ondanks diversiteit in culturele praktijken.
Kenmerken: Laat culturele variatie (bijvoorbeeld tradities, talen) toe, maar vereist overeenstemming over een enkelvoudig politiek “ēthos” (bijvoorbeeld een specifiek bestuursmodel of ideologie) om de orde te handhaven. Minder samenhangend dan Monoculturele of multi-raciale Staten vanwege culturele diversiteit, maar stabieler dan een multiculturele staat vanwege zijn politieke eenheid.
Voorbeeld: een staat waar verschillende culturele groepen het eens zijn over één politiek systeem, zoals democratisch socialisme of een constitutionele republiek.
Multiculturele Staat:
Definitie: een staat met diverse culturele, ideologische of demografische identiteiten zonder een samenhangende “ēthos.”
Kenmerken: grote diversiteit in culturen, waarden of overtuigingen zonder een verenigend politiek of ideologisch kader, wat leidt tot instabiliteit of conflict. De staat worstelt met botsende facties en zwak bestuur.
Voorbeeld: een staat met meerdere culturele groepen, die elk verschillende waarden of tradities handhaven, zonder gedeelde principes om ze te verenigen, wat resulteert in sociale of politieke wanorde.
Natuurlijk leven we allemaal in de vijfde modus, De Multiculturele staat, die de meest instabiele en chaotische van allemaal is. Dit is de staat waaraan we allemaal moeten ontsnappen, om een aantal van de vier andere staten erboven te vestigen.
Neofederalisme is iets dat kan worden geïmplementeerd in de Verenigde Staten zoals het nu is, zonder enige oproepen tot burgeroorlog, rassenoorlog en onpraktische deportaties van degenen die hier sinds de oprichting wonen. In feite is het de meest logische oplossing voor de Verenigde Staten: vergelijk mijn idee Met alle waanideeën en niet-oplossingen van degenen die in een fantasie leven, Dit is iets waar de gemiddelde Amerikaan achter kan komen, en dat is wat we aan tafel moeten brengen is dat we sociale en politieke veranderingen in dit land willen zien.
Amerika, zoals het nu is, moet zelf worden geregeerd als een rijk, met een hervormde centrale regering die ons niet onderwerpt aan zijn tirannie, maar terugkeert naar wat onze voorvaderen voor ogen hadden, en daarom moeten we ons aanpassen en serieuze veranderingen aanbrengen in de grondwet om ervoor te zorgen dat iedereen de vrede en welvaart krijgt die in hun visie was verankerd.
Lucas Gage
Over de auteur
