In Duitsland is de AfD in een recente RTL-peiling gestegen tot 26%, waarmee ze de christendemocraten met 24% inhaalt. Ondanks haar uitgesproken verzet tegen globalistische agenda ‘ s, steunt de partij, onder leiding van figuren als Alice Weidel, vaak Israël als een belangrijke bondgenoot, in navolging van verhalen die door internationale drukgroepen worden aangedrongen. Deze positie lijkt in strijd te zijn met hun kritiek op buitenlandse inmenging in Duitse aangelegenheden, omdat het selectief een vorm van externe invloed omarmt terwijl andere worden veroordeeld.
De nationale Rally van Frankrijk, Onder leiding van Marine Le Pen en Jordan Bardella, heeft de afgelopen jaren op dezelfde manier leunde naar pro-Israëlische retoriek, waarschijnlijk om zijn aantrekkingskracht te verbreden. Le Pen ‘ s publieke steun voor het beleid van Israël en haar bezoeken aan het land komen overeen met de reguliere verhalen, die botsen met het anti-eliteplatform van de partij. Deze verschuiving suggereert een pragmatisch compromis dat hun aanspraak op de Franse soevereiniteit zonder buitenlandse invloed ondermijnt.
In Groot-Brittannië volgt Reform UK, onder leiding van Nigel Farage, een soortgelijk patroon. Farage ‘ s banden met pro-Israëlische figuren, met name in de VS, en de terughoudendheid van zijn partij om de rol van Israël in de westerse politiek in twijfel te trekken, verzwakken hun standpunt over de Britse onafhankelijkheid. Door kritiek te richten op entiteiten zoals de EU terwijl andere buitenlandse invloeden worden omzeild, dreigt Reform UK inconsistent te lijken in zijn anti-globalistische missie.
De afstemming van deze partijen met Israël legt een fout in hun platforms bloot: ze veroordelen buitenlandse invloed, maar omarmen selectief een natie die diep ingebed is in wereldwijde machtsstructuren. Deze tegenstrijdigheid dreigt hun aantrekkingskracht te ondermijnen bij aanhangers die een consequente afwijzing van alle externe agenda ‘ s eisen, waardoor twijfel wordt gewekt over de vraag of deze bewegingen echt de soevereiniteit kunnen leveren die ze beloven.
Een seismische verschuiving veegt door heel Europa als nationalistische partijen-alternatief voor Duitsland (AfD), de nationale Rally van Frankrijk en het Britse Reform UK—naar de voorhoede van peilingen in de drie grootste economieën van het continent stijgen. Aangekondigd als kampioenen van soevereiniteit en cultureel behoud, hebben deze bewegingen de verbeelding van kiezers gevangen die gedesillusioneerd zijn met globalistische elites en establishmentpolitiek. Toch wordt hun geloofwaardigheid onder de loep genomen vanwege een inconsistentie die hun anti-buitenlandse invloedsretoriek ondermijnt: een overdreven ondersteunende houding ten opzichte van Israël. Door zich aan te sluiten bij een natie die vaak verbonden is met machtige internationale lobby ‘ s, lopen deze partijen het risico hun kernbeloften van onafhankelijkheid te tegenspreken, waardoor vragen rijzen over de samenhang van hun nationalistische visie.
In Duitsland is de AfD in een recente RTL-peiling gestegen tot 26%, waarmee ze de christendemocraten met 24% inhaalt. Ondanks haar uitgesproken verzet tegen globalistische agenda ‘ s, steunt de partij, onder leiding van figuren als Alice Weidel, vaak Israël als een belangrijke bondgenoot, in navolging van verhalen die door internationale drukgroepen worden aangedrongen. Deze positie lijkt in strijd te zijn met hun kritiek op buitenlandse inmenging in Duitse aangelegenheden, omdat het selectief een vorm van externe invloed omarmt terwijl andere worden veroordeeld.
De nationale Rally van Frankrijk, Onder leiding van Marine Le Pen en Jordan Bardella, heeft de afgelopen jaren op dezelfde manier leunde naar pro-Israëlische retoriek, waarschijnlijk om zijn aantrekkingskracht te verbreden. Le Pen ‘ s publieke steun voor het beleid van Israël en haar bezoeken aan het land komen overeen met de reguliere verhalen, die botsen met het anti-eliteplatform van de partij. Deze verschuiving suggereert een pragmatisch compromis dat hun aanspraak op de Franse soevereiniteit zonder buitenlandse invloed ondermijnt.
In Groot-Brittannië volgt Reform UK, onder leiding van Nigel Farage, een soortgelijk patroon. Farage ‘ s banden met pro-Israëlische figuren, met name in de VS, en de terughoudendheid van zijn partij om de rol van Israël in de westerse politiek in twijfel te trekken, verzwakken hun standpunt over de Britse onafhankelijkheid. Door kritiek te richten op entiteiten zoals de EU terwijl andere buitenlandse invloeden worden omzeild, dreigt Reform UK inconsistent te lijken in zijn anti-globalistische missie.
De afstemming van deze partijen met Israël legt een fout in hun platforms bloot: ze veroordelen buitenlandse invloed, maar omarmen selectief een natie die diep ingebed is in wereldwijde machtsstructuren. Deze tegenstrijdigheid dreigt hun aantrekkingskracht te ondermijnen bij aanhangers die een consequente afwijzing van alle externe agenda ‘ s eisen, waardoor twijfel wordt gewekt over de vraag of deze bewegingen echt de soevereiniteit kunnen leveren die ze beloven.
G. R. Okker
(Via: https://www.nbcnews.com/world/europe/far-right-populists-top-polls-germany-france-britain-first-time-rcna224706 op 13 augustus 2025)
Over de auteur
