Het is een duidelijk feit dat in Australië de zaak van Palestina bijna volledig wordt gecontroleerd door links en wordt uitgebuit om een anti-blanke agenda te bevorderen.
Men hoeft alleen maar de regelmatige verbranding van Australische vlaggen bij Palestijnse protesten te zien en de anti-blanke slogans geschilderd op de borden van de zogenaamde aboriginal activisten die er aanwezig zijn. Echter, haasten in een veroordeling van de Palestijnen zelf of een afdaling in een onovertuigende “ik haat beide kanten” alleen maar bemoedigt de echte vijanden van ons volk.
Om het belang van Palestina voor nationalisten te begrijpen, is het eerst noodzakelijk om inzicht te krijgen in het wereldwijde systeem waaronder we leven – de Joods-Amerikaanse wereldorde.
Het is populair om te beweren dat de huidige orde ongekend is en een totale breuk met elk ander economisch en politiek systeem dat eraan voorafging. Dit is helemaal niet waar.
De Joods-Amerikaanse wereldorde is een multiraciaal rijk dat niet verschilt van alle andere multiraciale rijken uit het verleden, of het nu het Romeinse Rijk, het Britse Rijk of de USSR is.
De enige grote verschillen zijn in de schaal en in wie het regeert. Want dit is het eerste echt wereldwijde imperium, en het wordt voornamelijk gerund in het belang van (meestal) Joodse financiële kapitalisten. Het is deze unieke stempel die het inherent vijandig maakt tegenover ons volk, of zelfs elk volk dat vrij en soeverein wil blijven.
Het systeem heeft maar twee doelen. De eerste is om de maximaal mogelijke hoeveelheid winst uit de onderworpen bevolking te persen in de vorm van huur, leningrente en speculatieve economische bubbels. De tweede is het bestendigen van de wereldwijde Joodse suprematie door het creëren van meerderheids-minderheidsgemeenschappen in de kernlanden (de VS, het VK, Australië, enz.) via massale immigratie, terwijl eindeloze oorlogen en genocides worden gevoerd tegen potentiële rivalen in de rest.
Zodra we de mystieke aura verdrijven die macht altijd om zich heen bouwt, kunnen we eindelijk een vriend-vijand onderscheid maken dat eigenlijk overeenkomt met de werkelijkheid. We lijden niet onder een “islamitische invasie”, een mislukte linkse utopie of een onvermijdelijke”ondergang van het Westen”. Het systeem waar we onder leven functioneert perfect zoals bedoeld, net sinds het de oorlog tegen Europa in 1945 won.
Rente slavernij, censuur en vervangende immigratie zijn geen fouten of louter toevallige onderdelen van dit systeem – ze zijn de kernbelangen. De productieve Blanke Australische massa ‘ s moeten worden uitgebuit om de financiële parasieten in hun levensonderhoud te voorzien, en ons land moet een verdeelde, multiraciale puinhoop worden, zodat een volksopstand van de meerderheid tegen deze heersende minderheidsklasse nooit meer kan plaatsvinden, zoals het al die jaren geleden in Europa deed.
Het is niet “bruin gecodeerd” of “derde wereld” om te willen dat het wereldwijde Joods-Amerikaanse rijk instort. Het is gewoon gezond verstand. Als blanke Australiërs zich ooit willen bevrijden uit deze wereldwijde gevangenis van Naties, dan zullen onze heersers moeten verliezen. Groot. Ze zullen op elk front moeten verliezen, voor een zeer langdurige hoeveelheid tijd om hen hun greep op ons te laten verzwakken.
Ons bestaan als een afzonderlijk volk is een vloek voor de kernbelangen van het systeem. Het zal nooit hervormen, het zal nooit gebaseerd worden omdat het op de een of andere manier dom genoeg was om het van binnenuit over te laten nemen. De enige manier voor ons volk om te overleven is dat het systeem sterft, bij voorkeur op een volkomen vernederende manier die zijn idealen voor altijd in diskrediet brengt.
Dit is de reden waarom nationalisten de patriotten van Palestina zouden moeten steunen, en alle andere volkeren die dapper genoeg zijn om het wereldwijde Joods-Amerikaanse rijk aan te pakken.
De Gaza-oorlog is geen verre irrelevante gebeurtenis, maar een die een directe impact heeft op ons leven. Het systeem is wereldwijd, en wat er in het ene deel van het rijk gebeurt, heeft invloed op alle andere. Wanneer een tentakel van de octopus wordt aangevallen, moet het noodzakelijkerwijs de greep van de anderen losmaken. Wat men ook voelt over de aanslagen van 7 oktober, hun grootste impact is niet gevoeld in het Midden-Oosten, maar binnen de vermeende liberale democratieën.
Als het niet de wens van Israël was om alle kritiek op zijn genocide te stoppen, dan zouden we nooit de golf van nep-Mossad-gerichte “antisemitische terroristische incidenten” hebben gehad die rechtvaardigen dat Australiërs onze resterende rechten op vrije meningsuiting en vrije vergadering verliezen. We zullen nooit de vrijheden die onze Angelsaksische geboorterechten zijn, mogen herwinnen zolang het huidige systeem duurt.
Omgekeerd ligt de noodzaak om de genocide in Gaza te rechtvaardigen ook achter de “vibe shift” in de VS die het mogelijk heeft gemaakt dat nationalistische ideeën voor het eerst sinds 1945 mainstream zijn geworden. Terwijl de genocide de overgebleven bruggen van de Joods-Amerikaanse heersende klasse met links verbrandde, werden ze gedwongen toe te geven aan onze kwesties om een betrouwbaarder Zionistisch populistisch rechts te creëren, om links te vervangen als de dominante politieke kracht.
Dit is het meest levendig gebeurd in de VS, maar Australië zal volgen zoals het altijd doet. Amerika is van totale steun van het establishment voor Black Lives Matter-rellen in 2020 overgestapt naar Joodse bedrijven die pro-eugenetica kledingreclame uitvoeren in 2025. De laars zou nooit uit de keel van blanken zijn opgetild, ware het niet dat dappere mannen een halve wereld verderop met succes het andere been hadden verscheurd.
Het ondersteunen van Palestina houdt niet in dat je van Hamas houdt of wilt dat Palestijnen hier komen (integendeel zelfs). Het betekent agressief Zionistische elementen uit onze beweging weghouden, elke poging van Israël om zichzelf te schilderen als onderdeel van een Joods-christelijk “Westen” volledig ontkennen, en retorisch het recht van het Palestijnse volk ondersteunen om zich te verzetten tegen het zionisme en geen passieve slachtoffers en toekomstige vluchtelingen te zijn.
We moeten zowel de gruwelijke rechtse collaborateurs bekritiseren die zich verheugen over beelden van uitgehongerde Arabische kinderen, als linksisten die beweren de Palestijnse soevereiniteit te steunen terwijl ze willen dat ze zichzelf uit hun land deporteren en vluchtelingen worden in Australië.
Blanke Australiërs en het Palestijnse volk vechten uiteindelijk tegen twee delen van dezelfde wereldwijde vijand om hun bestaan als volk te behouden. We zouden hen het beste moeten wensen in hun strijd, want het zal rechtstreeks invloed hebben op de onze. Hoezeer we het ook een buitenlandse oorlog willen noemen waarin we beide partijen haten, niemand kan beweren dat we onder een door de Palestijnen bezette regering leven.
Header afbeelding: Rafah in de Zuidelijke Gazastrook in januari 2025 (UNRWA-Ashraf Amra).
Mitch Sutton
(Via: https://www.noticer.news/nationalist-case-palestine/ op 25 augustus 2025)
Over de auteur
