Nationaalsocialisme is de top van bewuste individuele wil

Het is geen geheim dat in dit tijdperk van intellectueel verval, moreel relativisme en zielloos materialisme, waarin de geest van de massa ‘ s wordt gevormd, gevormd en gebroken door een opzettelijk gedegenereerd onderwijssysteem — niet bedoeld om te verlichten, maar om het denken te onderwerpen — de daad van het bereiken van het nationaalsocialisme door eigen reflectie, studie en overtuiging geen geringe prestatie is. Het feit dat een man of vrouw in de 21ste eeuw door de eindeloze lagen van propaganda kan doordringen, de opzettelijke vervalsingen van de geschiedenis kan ontdekken en zelfstandig kan concluderen dat het nationaalsocialisme de meest verfijnde en monumentale uitdrukking van het Arische denken is, is op zichzelf al een van de meest onbetwistbare bewijzen van de intellectuele soevereiniteit van dat individu.

Tegenwoordig leeft de overgrote meerderheid alsof ze gehypnotiseerd is. Ze denken er niet aan de verhalen in twijfel te trekken die ze gedwongen kregen in klaslokalen, in massaal geproduceerde boeken, in Hollywoodfilms en in de onophoudelijke dronkenschap van de media. De kudde reist in één richting omdat de herder-in dit geval Joden die de architecten van verval zijn — heeft bepaald dat het daarheen zal reizen. Of de bestemming vergetelheid of welvaart is, is voor hen irrelevant; wat telt is hun comfort in het bewegen met de menigte. Dit is het kenmerk van de smakeloze conformist: veiligheid in de groep, angst voor persoonlijke verantwoordelijkheid voor iemands denken en wereldbeeld, en het vermijden van intellectuele strijd.

Om zich los te maken van deze kudde — om zich opzettelijk te keren tegen de dogma ‘ s die door het corrupte moderne onderwijssysteem als “waarheid” worden gepresenteerd — vereist een wilskracht die zeldzaam is. Vanaf de geboorte is elk onderwijskanaal bewapend om individuen te voorzien van het officiële geloof van “egalitarisme”, “diversiteit” en de vernietiging van etniciteit en erfgoed. Het schoolsysteem leert niet langer kritisch denken; Het leert het onthouden van politiek gefabriceerde feiten en straft afwijking. Tegen deze achtergrond, om uit zo ‘ n conditionering te komen en te verklaren: “Nee. Ik zal deze valse werkelijkheid niet accepteren. Ik zal de waarheid zoeken, zelfs als die mij wegleidt van wat populair Of ‘veilig’ is” — is om de hoogste vorm van creatieve en moedige individualiteit aan te tonen.

En voor sommigen van ons, toen we de waarheid zonder beperking zochten, ontdekten we dat het Nationaal — Socialisme — zo lang verkeerd voorgesteld, belasterd en wettelijk onderdrukt-niet de karikatuur was die de mainstream beweerde te zijn. We ontdekten het als een samenhangend wereldbeeld gebaseerd op raciale Realiteit, De organische structuur van de menselijke cultuur, de harmonie van de mens met de natuur, de eenheid van bloed en bodem, en de superioriteit van kwaliteit boven kwantiteit. We realiseerden ons dat het veel meer was dan een politieke doctrine van een specifiek tijdperk in Duitsland — het was een kristallisatie van Arische wijsheid, een verheffing van de beste principes van menselijke orde, cultuur en vitaliteit tot een levend, werkend systeem.

Het belangrijkste is dat we zelf tot deze conclusies zijn gekomen. Er waren geen professoren die het in onze oren fluisterden in de zalen van de academische wereld; inderdaad, de academische wereld heeft zulk denken verboden verklaard. De zogenaamde “intellectuele elite” van het moderne Westen zou hun gif spuwen op iedereen die zelfs maar een gedeeltelijke overeenkomst met haar durfde te uiten. En toch, zonder hun goedkeuring, zonder leiding van hun corrupte instellingen, vonden we onze weg naar deze vuurtoren van denken, door ons eigen onderzoek van geschiedenis, wetenschap en cultuur. Deze reis van de geest is de eigenlijke definitie van onafhankelijk denken — het is een daad van persoonlijke verzet tegen de krachtigste instrumenten van massacontrole in de menselijke geschiedenis.

Nu, binnen het domein van het politieke en filosofische discours, wordt ‘individualisme’ vaak tegenover ‘collectivisme’ gesteld, alsof ze absolute tegenpolen zijn die niet tot synthese kunnen komen. De moderne liberale kijk op individualisme verheft de eenzame persoon als soeverein in een geatomiseerde samenleving, los van ras, geschiedenis en erfgoed. Collectivisme, in de liberale karikatuur, wordt gepresenteerd als een gezichtsloze korf waar het individu wordt verpletterd onder het gewicht van de groep. Maar dit is een valse tweedeling-een die opzettelijk wordt gepromoot om ervoor te zorgen dat mensen de organische eenheid die mogelijk is tussen persoonlijke onafhankelijkheid en het welzijn van het collectief niet begrijpen.

Het nationaalsocialisme verwerpt deze simplistische valse keuze. Het nationaalsocialistische begrip erkent dat individualisme in gezonde zin – de kracht van karakter, de helderheid van geest, de morele moed om te handelen in overeenstemming met iemands overtuigingen — niet alleen verenigbaar is met, maar absoluut noodzakelijk is voor, de bloei van een gezonde Etnische Gemeenschap. Een samenleving die is gebouwd op de meest nobele menselijke kwaliteiten, bestaat van nature uit individuen die discipline, trots, vaardigheid en creatief initiatief hebben ontwikkeld, maar die deze capaciteiten vrijwillig in dienst stellen van het behoud en de verheffing van hun volk.

Voor sommigen is dit helemaal geen “individualisme” — maar dat komt omdat ze individualisme verwarren met egoïsme. Ze denken dat individualisme het nastreven van persoonlijke bevrediging boven alles betekent, zelfs ten koste van anderen. In zo ‘ n wereldbeeld betekent “vrijheid” dat je niet gebonden bent aan enige band van plicht of loyaliteit. Dit is een vorm van degeneratie. Het nationaalsocialisme beschouwt het individu echter niet als een losstaand atoom, maar als een levende cel binnen het raciale lichaam. Een gezonde cel behoudt zijn eigen integriteit, zijn eigen doel, maar het leeft ook in harmonie met het grotere organisme en draagt bij aan zijn kracht. Dit is niet de vernietiging van het zelf, maar de vervulling van het zelf.

Het verwerpen van het hyperindividualisme van het liberalisme door de continuïteit van de groep te waarderen boven de kortetermijn grillen van het individu betekent niet dat individualiteit wordt gewist. Integendeel, het betekent het contextualiseren van individualiteit binnen het grotere drama van het leven — het leven van een volk, een cultuur en een ras. Men kan een individu zijn, een unieke en originele denker en schepper, terwijl men nog steeds erkent dat iemands primaire verantwoordelijkheden en loyaliteiten niet in de abstracte mensheid liggen, maar in iemands bloed, zijn familie en zijn vaderland.

Echt individualisme is niet louter contrarianisme, maar de bewuste wilsbeoefening die zelfbepaald, zelfbewust en immuun is voor de slaafse hypnose van de kudde. In feite erkent zo ‘ n individualisme de noodzaak van onderlinge afhankelijkheid. Onafhankelijkheid vereist niet het ontkennen van anderen; het bloeit eerder wanneer men in gemeenschap is met een groter sociaal organisme dat wederzijdse verantwoordelijkheden begrijpt en respecteert. Zelfverwerkelijking kan plaatsvinden binnen en wordt vaak versterkt door een gemeenschap die gemeenschappelijke waarden, doel en bestemming deelt.

In het nationaalsocialisme wordt het individu dat bijdraagt aan het collectief niet verminderd maar vergroot. Zijn individualiteit wordt niet alleen aangetoond in zijn gedachten en woorden, maar ook in zijn daden die het voortbestaan en de kracht van de raciale gemeenschap versterken. Evenzo verplettert de Gemeenschap de geest van haar leden niet, maar bevordert zij hun beste kwaliteiten, zodat elk van hen als een ontwikkeld, zelfstandig en zelfbewust mens kan staan.

In onze tijd is vasthouden aan nationaalsocialistische principes de ultieme daad van rebellie tegen de homogeniserende tirannie van de globalistische orde omarmen. Het globalistische “individu” wordt gestempeld uit dezelfde vorm, ervan overtuigd dat ze vrij zijn omdat ze verschillende merken consumeren, verschillende films Kijken, verschillende modetrends nastreven — terwijl ze in werkelijkheid allemaal dezelfde ideologische blauwdruk volgen die uit dezelfde controlecentra komt.

Deze gefabriceerde gedachtewereld trotseren, staan voor ras, gewortelde cultuur en de organische hiërarchie van het leven, betekent veel onafhankelijker zijn dan de zogenaamde ‘vrije denkers’ van de moderne academische wereld of kunst. We zijn tegen elke structurele stimulans van het systeem. We worden geconfronteerd met censuur, uitsluiting en in veel landen zelfs vervolging voor onze overtuigingen. Toch blijven we volharden — niet omdat we proberen te schokken, maar omdat de waarheid vereist dat we trouw blijven aan wat we in onze eigen geest als Waar hebben gevonden.

En zo is de moderne nationaalsocialist — verre van de cartoon “hersenloze conformist” die door de propagandamachines wordt gepresenteerd — in feite een van de zeldzaamste soorten individuen die vandaag de dag bestaan: de man of vrouw die niet alleen buiten de kudde durfde te denken, maar die naar die conclusies heeft gehandeld, zelfs als ze grote persoonlijke kosten met zich meebrengen. Ons individualisme is geen abstracte filosofische slogan omdat het wordt bewezen door de realiteit van onze overleving en overtuiging onder meedogenloze vervolging.