De scènes van de “Unite the Kingdom” Mars in Londen afgelopen zaterdag waren ronduit schandelijk. Wat begon als een massale demonstratie—potentieel het grootste rechtse protest in de Britse geschiedenis, met schattingen van 110.000 tot 150.000 mensen die hun recht op vrijheid van meningsuiting uitoefenen-daalde in chaos, niet vanwege de boodschap van de demonstranten, maar vanwege de gewelddadige inmenging van zogenaamde “antifascistische” tegenprotesters, namelijk degenen die zijn aangesloten bij Stand Up to Racism (SUTR), die op grote schaal wordt geassocieerd met antifa—tactieken. Het resultaat? Een man bewusteloos achtergelaten, geschopt terwijl naar beneden, en gesleept naar veiligheid door de politie onder een hagel van projectielen. Dit is geen activisme, dit is misleiding.
Laten we duidelijk zijn: de “Verenig het Koninkrijk”—Mars ging over het uiten van bezorgdheid over de vrijheid van meningsuiting en de small boats-crisis-een discussie die het verdient om gehoord te worden in een democratische samenleving. De minister van zaken Peter Kyle zelf erkende dat de enorme omvang van het protest bewees dat de Vrijheid van meningsuiting “levend en wel” is in het Verenigd Koninkrijk. Toch lijken Antifa en hun soortgenoten vastbesloten om elke stem die niet overeenkomt met hun dogma het zwijgen op te leggen. Hun aanwezigheid bij de Mars, slechts 5.000 in vergelijking met de tienduizenden belangrijkste demonstranten, ging niet over dialoog of tegenargument. Het ging over intimidatie, verstoring en geweld.
Het artikel schetst een grimmig beeld: een zwarte man, verborgen en schijnbaar bewusteloos, werd aangevallen door een menigte toen de politie hem probeerde te redden. Agenten werden geconfronteerd met” aanzienlijke agressie”, met 26 gewonden, vier ernstig, waaronder een met een mogelijke gebroken neus en een andere met een hersenschudding. Projectielen werden gegooid, Politiepaarden werden aangevallen en hekken werden omvergeworpen toen antifa-agitators werden geduwd om de politielijnen te doorbreken en het belangrijkste protest te confronteren. Dit was geen vreedzame tegendemonstratie; het was een berekende aanval op zowel de demonstranten als de politie die de vrede moest bewaren.
De verdedigers van antifa zouden kunnen beweren dat ze ‘fascisme’ bestrijden, maar hun acties verraden hun hypocrisie. Een weerloze man schoppen terwijl hij neer is? Spugen op politie van bruggen? Flessen naar paarden gooien? Dit zijn niet de daden van morele kruisvaarders, maar van lafaards die zich verschuilen achter een zaak om hun lust naar geweld te rechtvaardigen. Hun aanwezigheid maakte van een wettig protest een slagveld, bracht levens in gevaar en ondermijnde de vrijheden die ze beweren te beschermen. De ironie is voelbaar: in hun ijver om “haat te stoppen”, zijn ze de meest haatdragende kracht in de vergelijking geworden.
De Metropolitan Police, tot hun eer, werd geconfronteerd met deze aanval met professionaliteit, ondanks dat ze dun werden uitgerekt door de omvang van het evenement. Assistent-commissaris Matt Twist veroordeelde het” volledig onaanvaardbare ” geweld, en merkte op dat officieren werden aangevallen met raketten en verbaal geweld terwijl ze gewoon probeerden de orde te handhaven. De minister van Binnenlandse Zaken Shabana Mahmood en de burgemeester van Londen Sadiq Khan herhaalden dit en beloofden dat degenen die verantwoordelijk zijn voor criminele daden voor de rechter zullen komen. Maar woorden zijn niet genoeg. antifa’s staat van dienst op het gebied van geweld—hier en in het buitenland—vraagt om een sterkere reactie. Dit zijn geen eenmalige incidenten, maar een patroon van intimidatie dat het weefsel van open discours bedreigt.
Laten we de bredere context niet negeren. Het artikel noemt een groep demonstranten die zich een weg banen naar het St.Thomas’ Hospital terrein, een alarmerende escalatie die spreekt over de chaos die de provocatie van Antifa oproept. Wanneer een protest tegen Vrijheid van meningsuiting en grensbeveiliging met zo ‘ n agressie wordt geconfronteerd dat ziekenhuizen slagvelden worden, is er iets heel erg mis. Antifa’s tactieken richten zich niet alleen op “fascisten”; ze brengen iedereen in gevaar—demonstranten, politie en omstanders.
De” Verenig het Koninkrijk ” Mars, ondanks al zijn controverse, was een wettige uitdrukking van het publieke sentiment. Het trok een diverse menigte aan, die met Union Jacks en St.George ‘ s vlaggen zwaaide, verenigd door frustratie met het overheidsbeleid. Zelfs Elon Musk waarschuwde in een video voor een” snel toenemende erosie van Groot-Brittannië”, een sentiment dat bij velen resoneerde. Toch was de reactie van antifa niet om zich met deze ideeën bezig te houden, maar om ze met vuisten en fakkels af te sluiten. Dit is geen democratie, het is mob rule.
Genoeg is genoeg. De autoriteiten moeten de gewelddadige tactieken van antifa aanpakken met dezelfde kracht die ze zouden toepassen op elke groep die tot wanorde aanzet. Vrijheid van meningsuiting is geen voorrecht om alleen te worden verleend aan degenen die het eens zijn met de “juiste” ideeën; het is een recht voor iedereen, of het is helemaal geen recht. De acties van antifa in Londen waren een directe aanval op dat principe, en ze moeten de volle kracht van de wet onder ogen zien. Alles minder is een verraad van de vrijheden die ze beweren te verdedigen.
G.R. Okker
Over de auteur
