De afgelopen twee weken hebben aangetoond dat, ongeacht de politiek, sommige mensen empathie hebben en anderen niet.
Sommige mensen zijn menselijk, anderen hebben hun menselijkheid verloren.
Ik heb geen opmerkelijke linksisten Kirk ’s moordenaar of Iryna’ s moordenaar zien veroordelen.
Geen van hen heeft stilgestaan bij de gedachte: ‘dat had ik kunnen zijn of iemand van wie ik hou. Dit zou niet mogen gebeuren.’
In plaats daarvan hebben ze het gerechtvaardigd en zich erover verheugd, zonder een greintje berouw.
Op dit punt zou het verstandig zijn om aan te nemen dat elke economische theorie of humanitaire slogan die door linksisten werd gepropageerd, eigenlijk een vals front was, dat een constante en agressieve poging vermomde om ‘de racisten’ te verzwakken en te vernietigen (lees: blanke mensen en de westerse beschaving).
Ze hebben nooit om iets of iemand gegeven. Ze hebben nooit echt ergens in geloofd. Ze haten je gewoon en dat is hun enige motivatie.
Voor sommigen van ons heeft haat als deze weinig zin, omdat we niet persoonlijk dezelfde sadistische wrok ervaren. Maar ze hebben dit tegen ons gebruikt, om zich voor te doen als politici, journalisten, professoren, rechters enz.
Zij hanteren deze invloed met wreedheid en om hun bedoelingen te verdoezelen.
Als we onszelf en onze families willen beschermen, moeten we deze haat erkennen als een kernkenmerk van de moderne samenleving.
Deze mensen bestaan, ze hebben echte macht en ze haten ons echt zo veel. Ze bedreigen ons altijd.
Vroeger dacht ik dat dit allemaal het resultaat was van effectieve propaganda, maar ik begin te zien dat demonische dysgenics een meer fundamentele rol speelt.
Blair Cottrell
(Via: t.me/realblaircottrell op 16 september 2025)
Over de auteur
