Stefan Larsson viert de 100ste verjaardag van de publicatie van Mein Kampf.
Op vrijdag 18 Juli is het honderd jaar geleden dat Mein Kampf voor het eerst werd gepubliceerd. Het was het eerste deel van Mijn Strijd met de ondertitel: “een afrekening”, die in juli 1925 werd uitgegeven. Het werd uitgegeven door de Duitse uitgeverij Ehr-Verlag, die de eigen uitgeverij van de Nationaal-Socialistische Partij was. Negen jaar later, in 1934, werd Mijn Strijd vertaald en gepubliceerd in het Zweeds.
De publicatie van Hitlers werk Mijn Strijd heeft het wereldjodendom op zijn grondvesten doen schudden en markeert een politieke mijlpaal in de geschiedenis. Het heeft een absoluut unieke betekenis gehad voor nationale bewegingen wereldwijd. Gezien de invloed die Mijn Strijd al honderd jaar op de mensheid heeft uitgeoefend, is het nauwelijks overdreven om Hitlers werk te vergelijken met de Bijbel, de Koran of enig ander belangrijk filosofisch, religieus of politiek werk. En Mijn Strijd blijft een sterke betekenis hebben voor veel mensen en het toont de kracht van het werk.
De publicatie van Hitlers werk My Struggle heeft het Wereldjoodschap op zijn grondvesten doen schudden en markeert een politieke mijlpaal in de geschiedenis. Het heeft een absoluut unieke betekenis gehad voor nationale bewegingen wereldwijd. Gezien de invloed die Mijn Strijd al honderd jaar op de mensheid heeft uitgeoefend, is het nauwelijks overdreven om Hitlers werk te vergelijken met de Bijbel, de Koran of enig ander belangrijk filosofisch, religieus of politiek werk. En Mijn Strijd blijft een sterke betekenis hebben voor veel mensen en het toont de kracht van het werk.
Tegelijkertijd is het duidelijk dat de vijanden van Europa de inhoud als zeer geladen beschouwen, aangezien het werk 70 jaar lang (tussen 1945 en 2016) in Duitsland verboden was. Dit is zeer opmerkelijk in het licht van het feit dat het boek honderd jaar oud is. Maar het laat zien dat het boek tijdloos is en dat de inhoud onze vijanden nog steeds grote bevingen geeft!
In Mijn Strijd wordt het Nationaal-Socialistisch manifest in twee delen gepresenteerd. Het eerste deel beschrijft Hitlers levenspad tot aan zijn eerste contact met de kleine nationale en radicale Duitse Arbeiderspartij in mei 1919. Het boek begint dramatisch met de woorden:
Het lijkt me nu een gelukkig toeval dat het lot Braunau in de herberg als mijn geboorteplaats heeft aangewezen. Deze stad ligt immers op de grens tussen de twee Duitse staten, waarvan de hereniging, althans voor ons jonger, ons een levenstaak leek, die met alle middelen moest worden gerealiseerd.
In het eerste deel van Mijn Strijd beschrijft Hitler zijn opvoeding, zijn tienerjaren en de dood van zijn ouders en zijn gevoelens over de harde klap die het betekende voor hem om zijn ouders op jonge leeftijd te verliezen. Het is een boeiende lezing over de dakloosheid in de straten van Wenen, de Smerige dromen van kunstenaars, de verhuizing naar München en de bloedige hel in de loopgraven tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hitler beschrijft de inherente zwakte van het Habsburgse rijk met zijn duidelijke tekortkomingen van rassenmenging. Het eerste deel van Mijn Strijd biedt ook een zeer interessante analyse van de historische en politieke koers van Duitsland Onder Bismarck, evenals een beschrijving van de onderliggende krachten die de ontwikkeling in de richting van het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 hebben gedreven.
Hitler maakt een krachtige kritiek op de grondleggers van het marxisme en de sociaaldemocratie en legt het verschil uit tussen marxistisch socialisme versus nationaal-socialisme, dat Hitler vooral in het tweede deel van Mijn Strijd dieper ontwikkelt wanneer hij daarin zijn beschrijving van het Nationaal-Socialisme geeft. In het eerste deel van Mijn Strijd maakt Hitler ook een kritische analyse van de Duitse oorlogspropaganda tijdens de Eerste Wereldoorlog en de, volgens Hitler, duidelijke tekortkomingen ervan. Het is met grote precisie dat Hitler licht werpt op de krachten achter de poging tot communistische revolutie in Duitsland in november 1918 en de verpletterende tijd die volgde op de val van het rijk.
In Mijn Strijd beschrijft Hitler hoe een nationale Volksstaat zijn economische structuur het meest effectief zou moeten ontwikkelen. En wat Hitler werkelijk bedoelt met Nationaal zijn (het begrip nationaal ontwikkelt hij nog meer in het tweede deel van Mijn Strijd). Aan het einde van het eerste deel van Mijn Strijd geeft Hitler een verslag van zijn persoonlijke politieke ontwaking en zijn analyse van de nederlaag van Duitsland in de Eerste Wereldoorlog in de aanloop naar zijn eerste contact met de Duitse Arbeiderspartij in mei 1919.
Het eerste deel van Mijn Strijd eindigt met een kort verslag van de opbouwperiode van de Duitse Arbeiderspartij en de eerste keer dat zij op 24 februari 1920 in het Hofbräuhaus bijeenkwamen voor hun eerste politieke bijeenkomst. Een ontmoeting die twee belangrijke dingen betekende:
De partij werd omgedoopt tot de Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP). Het 25-punts feestprogramma werd gepresenteerd met groot applaus van het publiek. Hitler besluit dan het eerste deel van Mijn Strijd even groots als hij het werk begon. Met een beschrijving van zijn vurige nationalisme en vechtlust:
Er was een vuur ontstoken, uit wiens gloed het zwaard eens moest komen, dat de Vrijheid van de Germaanse Siegfried en het leven van de Duitse natie zal herstellen. En naast de komende opstanding zag ik, als in een visioen, de goddelijke wraak voor de meineed van 9 november 1918.
Adolf Hitler presenteert in Mijn Strijd zijn gedachten en politieke ideeën en kwam aanvankelijk zijn politieke boodschap dicteren aan Emil Maurice, Hitlers privéchauffeur. Later liet hij Rudolf Hess de woorden op een schrijfmachine schrijven. De inhoud werd gedurende tien maanden in de gevangenis van Landsberg samengesteld na de staatsgreep in de bierkelder in november 1923. Hitler zou na verloop van tijd een lichtere zelfkritiek op Mijn Strijd ontwikkelen, omdat hij bedoelde dat grote delen van het werk bestonden uit een reeks hoofdartikelen in de Völkischer Beobachter[3], de populaire kijker die de Dagblad van de Nationaal-Socialistische Partij was.
Wat belangrijk en opmerkelijk is om in gedachten te houden, is dat Hitler in Mijn Strijd niet alleen kritiek richt op het Wereldjoodschap en het marxisme. De bourgeoisie krijgt ook een goede laars van Hitler, die gelooft dat de bourgeoisie het Duitse volk heeft verraden en grote verantwoordelijkheid draagt voor delen van het Duitse volk die in de klauwen van de marxisten vallen.
Mijn Strijd werd gepubliceerd, zoals eerder gezegd, in juli 1925. Het is al honderd jaar voorbij, maar veel van de inhoud is nog steeds even relevant als toen het honderd jaar geleden werd gepubliceerd. Het is een tijdloos politiek document dat kan worden toegepast op onze politieke strijd van vandaag. Een deel van de inhoud is natuurlijk tijdgebonden aan de huidige politieke gebeurtenissen die plaatsvonden in Duitsland ten tijde van het schrijven van het boek en die daarom niet zo relevant zijn in onze tijd. De grote waarde ligt daarom vooral in Hitlers ideeën over politieke propaganda, organisatiestructuren en dan natuurlijk de tijdloze kritiek op de Joodse macht, die het boek zijn absolute unieke waarde geeft!
Ten slotte
Het tweede deel van Mijn Strijd werd gepubliceerd in december 1926 en werd door Hitler zelf geschreven in de vechthut in Berchtesgaden na zijn vrijlating uit Landsberg.
Een kritiek die vaak op Mijn Strijd wordt geuit, is dat het ongeorganiseerd en moeilijk te lezen is. Ik moet zeggen dat het een kritiek is waar ik het echt niet mee eens ben. Ik heb het boek meerdere keren gelezen en vind het relatief makkelijk om er doorheen te komen. Dat komt misschien omdat ik gewend ben om cursus-en feitenboeken te lezen.
Helaas zijn er nieuwe edities in omloop van Mijn Strijd waarin ze proberen de lezer te beïnvloeden door Zionistische “bril” op de lezer te plaatsen in de vorm van kritische opmerkingen over de inhoud van het boek, die parallel loopt aan de oorspronkelijke tekst van het boek. Het laat zien dat het grootste deel van onze tijd wordt beschouwd als culturele moord!
1. Het Hofbräuhaus was een belangrijke plaats voor de vroege geschiedenis van de NSDAP en was een plaats voor politieke bijeenkomsten en toespraken. In het Hofbräuhaus vestigde Hitler zich als politiek redenaar.
2. De dolkstoot was de onvoorwaardelijke overgave van Duitsland in november 1918. Het Duitse leger heeft de Eerste Wereldoorlog nooit echt verloren. Dit komt omdat de oorlog de Duitse grenzen niet mocht overschrijden. De overgave was een verraad van grote proporties waarbij Republikeinen, socialisten, Joden en communisten de overwinning overgaven aan de geallieerden. De krachten achter deze daad van ijver werden de “November criminelen”genoemd.
3. Alfred Rosenberg was hoofdredacteur van de Völkischer Beobachter tussen 1923 en 1937. Na de mislukte staatsgreep (bekend als de” bierkeldercoup”, die plaatsvond in november 1923), werd de partij, net als de Völkischer Beobachter, verboden en het was alleen dankzij de uitgeverij Franz Eher en Max Amann dat het erin slaagde het bedrijf bij elkaar te houden en faillissement te voorkomen. Dankzij Max Amann konden de activiteiten zelfs worden uitgebreid, en dit ondanks het feit dat de Völkischer Beobachter niet werd gepubliceerd.
Stefan Larsson
(Via: https://nordfront.se/mein-kampf-1925-2025-verket-som-skakade-om-varlden op 18 juli 2025)
Over de auteur
