Huizenbezitters? Uitkleden. Kleine ondernemers? Uitkleden. Iedereen die na jaren hard werken iets van vermogen heeft opgebouwd? Nog harder uitkleden. Alles moet terug in de box. Alles belast, afgeroomd, uitgeperst.
En dat is nog maar één kant van het verhaal.
70.000 erbij – en nog meer met Frans
Bontebal had het lef om te praten over 70.000 asielzoekers per jaar. Dat is het inwonertal van Assen. Elk jaar een complete stad erbij. Elk jaar opnieuw. Alsof Nederland uit elastiek bestaat.
En Timmermans? Die deed in Brussel niet anders dan pleiten voor méér, méér, méér. U kunt er donder op zeggen dat hij daar nog bovenop gaat zitten. Want Frans gelooft in onbeperkte migratie.
Maar wat betekent dat in de praktijk?
- De woningnood is nu al historisch hoog.
- Jongeren wachten gemiddeld 7 tot 10 jaar op een sociale huurwoning.
- In steden als Utrecht of Amsterdam is een wachttijd van 15 jaar geen uitzondering.
- Tegelijkertijd moeten gemeenten wettelijk 30% van hun sociale huurwoningen aan statushouders toewijzen.
Dus terwijl uw zoon of dochter geen huis kan vinden, krijgt een nieuwkomer een woning toegewezen – vaak binnen 10 weken.
De jeugd in de wachtkamer
Uw kinderen blijven thuis wonen. Niet omdat ze dat willen, maar omdat ze geen keuze hebben. Hun kinderwens schuift op. Hun relaties komen onder druk. De droom van een eigen gezin vervaagt.
En tegelijk zien ze hoe de zogenaamde “gelukszoekers” – die vaak geen enkele bijdrage hebben geleverd – alles krijgen wat zijzelf wordt ontzegd. Gezinshereniging? Een vanzelfsprekend recht. Gezinsvorming? Wordt gefaciliteerd. Met woning, uitkering, zorg en begeleiding.
Het contrast is niet alleen schrijnend, het is vernederend.
De echte verdeling
Timmermans noemt het solidariteit. Maar het is selectieve solidariteit. Solidariteit met de wereld, maar niet met de eigen bevolking.
De feiten:
- Nederland bouwt jaarlijks gemiddeld 70.000 nieuwe woningen, maar de asielinstroom slokt dat volledige aantal op. Alles wat gebouwd wordt, verdwijnt in de bodemloze put van migratie.
- Uw kinderen en kleinkinderen? Die staan achteraan de rij.
- De middenklasse betaalt de rekening: hogere belastingen, hogere huren, minder kans op een huis, minder kans op een toekomst.
De one-liners die blijven hangen
- “Elk jaar een stad als Assen erbij – maar geen huis voor uw kinderen.”
- “Tien jaar wachten voor een Nederlander, tien weken wachten voor een statushouder.”
- “Timmermans kleedt de middenklasse uit en kleedt de nieuwkomer aan.”
- “Uw kinderen in de wachtkamer, hun kinderen met voorrang binnen.”
Conclusie
Dit beleid is niet menselijk, niet solidair, niet duurzaam. Het is een aanval op de eigen bevolking, verhuld in mooie praatjes over gelijkheid en menselijkheid.
Timmermans wil Nederland niet redden, hij wil Nederland uitverkopen. En de rekening? Die betaalt u. Met uw geld, uw huis, en vooral: met de toekomst van uw kinderen.
C.H. Attema-Goppelt
Over de auteur
