Afgelopen week hebben we weer mooie voorbeelden gezien van door joden aangestuurde massahysterie. Een artiest genaamd Douwe Bob (waarvan ik nooit van iets gehoord had behalve van naam, het is zo’n naam die vaker in de media opduikt zoals Nick en Simon, waar ik ook nog nooit iets van gehoord heb) had zich goed ingeslijmd bij de joden en mocht daarom ook bij de opening van het Holy Cost museum in Amsterdam optreden.
Nu deed hij een schnabbel bij een sportdag van een joodse voetbalvereniging (dat joden, net zoals andere etnische groepen hun eigen sportvereniging hebben wordt als normaal gezien, terwijl wanneer een groep blanke jongens iets aan fitness of vechtsport doen gelijk de Nationaal Coordinator Terrorismebestrijding en waarschijnlijk ook de Nationaal Coordinator Antisemitismebestrijding (ja die functie bestaat echt) erbij worden gehaald en de AIVD de betreffende jongens monitort als gevaar voor de rechtstaat en de Europese waarden. Deze sportdag heette Jom Ha Voetbal (vergelijk Jom Ha Shoah, de dag waarop de joden de Holy Cost herdenken).
Douwe Bob heeft echter een moreel besef (hij weigerde ook aan de corona QR-eis mee te werken) en dus medegevoel met de mensen in Palestina. Bij de voetbalclub steunen ze openlijk het Zionisme en er hingen posters van Zionistische groeperingen. Dit was Douwe tegen het verkeerde been, hij weigerde daarom ook op te treden.
Vervolgens stortte het hele mediacircus en politiek Den Haag zich over Douwe Bob heen, die antisemiet werd genoemd (het is zo vermoeiend, zeg iets dat de joden niet bevalt en je krijgt gelijk dit etiket opgeplakt ook al stel je je zoals Douwe op als de grote jodenvriend). Politici als Caroline van der Plas (de boerentrien) en Dilan Yeşilgöz (een Turkse infiltrante in de vaderlandse politiek) hadden hun zegje klaar en keurden Douwe’s acties in de scherpste bewoordingen af. Natuurlijk had de opper-Zionist in de Nederlandse politiek, Geert Wilders, het hoogste woord. Douwe Bob is een zeer slecht persoon, een jodenhater pur sang.
Natuurlijk is dit grote onzin, Douwe is een artiest die kennelijk nog wel iets van een geweten heeft en niet alleen voor de centjes zijn ding doet. Maar dat mag niet als je op de heilige lange tenen van het jodendom trapt.
Het hele gebeuren doet denken aan het voorval met de Maccabi-aanhang en Marokkaanse taxichauffeurs vorig jaar. Van te voren was bekend dat Maccabi-hooligans geen lieverdjes waren (ze hadden zich eerder behoorlijk misdragen in Athene, waar ze een Palestijnse man tot pulp sloegen). Het was dus een Risicowedstrijd met grote letter R en had of naar elders verplaatst moeten worden of moeten worden afgelast. Maar in plaats daarvan ging die door en na provocaties van Maccabi-zijde gingen de Marokkanen (die doorgaans over een zeer kort lontje beschikken) door het lint. Voetbal gerelateerd geweld zou dit normaliter worden genoemd.
Maar dat was niet genoeg hier, het ging hier om Joden (met grote J) die in onze hoofdstad waar zoveel jaren geleden al zoveel vreselijks was gebeurd toen de Oostenrijkse schilder het nog voor het zeggen had. Het was dus géén opstootje, nee het was een Pogrom (met grote P). Ook hier nam Wilders het voortouw, Nederland stond er internationaal bepaald niet goed op met de Amsterdam Pogrom (tik dit in op de Engelstalige Wikipedia en je komt op het desbetreffende artikel uit). Ook joden uit andere landen roerden zich, dit kon niet, dit was het nieuwe antisemitisme, de nieuwe Kristalnacht. Uiteindelijk blaasde deze storm over, zoals met alle media-ophef, maar het gaat in de geschiedenisboekjes natuurlijk nog steeds een pogrom genoemd worden. Terwijl de slachtpartij in Gaza geen genocide mag worden genoemd (je mag het daarbij alleen maar over het door parachutisten (en naar verluidt door IDF Apaches) neergemaaide danspubliek hebben en de heilige martelaren van de Gijzelaars (grote letter G uiteraard).
Deze week was ook het Glastonbury Festival in Engeland. Een peperduur festival (400 pond entree) waar voornamelijk boomers en mensen van middelbare leeftijd op af kwamen (die het kunnen betalen) en wat als motto Open Grenzen had (terwijl er een muur met wachttorens omheenstond om het arme volk te weren). Het publiek werd van diverse litanieën voorzien over waarom blanke mensen zo slecht zijn en Palestina vrij moest zijn (waar dat festival geen milimeter aan bijdraagt).
De meest opvallende artiest (als je die zo mag noemen) was de rapper Bob Vylan (een woordspeling op de joodse agitator Bob Dylan), met andere woorden Bob de Schurk. Deze rapte “I heard you want your country back? Hah, shut the fuck up!”, wat tegen de blanke mensen was gericht die de oorspronkelijke bevolking van Engeland zijn en die massaal voor de Brexit stemden. Dit is tegenwoordig gebruikelijk op dit soort festivals die in de laatste jaren meer antiblanke haatfestijnen zijn geworden dan dat ze iets met muziek te maken hebben. Ook wordt er ge’virtue signal’led (gedeugd) voor de Palestijnen en Palestijnse vlaggen waren overal in het publiek te zien. Een andere groep Kneecap (verwijzend naar een schot in de knieën) had het eerder gewaagd tijdens een optreden een Hezbollah-vlag te tonen en hun optreden werd derhalve niet gelivestreamed door de BBC (wat ze overigens beter met het hele festival hadden kunnen doen) en de leadzangeres van een andere band Amyl and the Sniffers (die nogal hoerderig gekleed ging) hield een antiblanke tirade. Par for the course, zouden de Engelsen zeggen.
Maar nadat Bob Vylan klaar was met het beledigen van inheemse Engelsen waagde hij het om “Death to the IDF” (het Israëlische leger) te scanderen, wat door het boomerpubliek werd herhaald (die stonden ook al mee te brullen met het “country back” nummer). Dit veroorzaakte in het Verenigd Koninkrijk net zo’n opgeklopte mediarel als het Douwe Bob gebeuren in Nederland. Het Britse openbare ministerie (de Crown Prosecution Service) gaat Bob (echte naam het nogal upper middle class klinkende Pascal Robinson-Foster, mensen met een z.g. “double-barreled surname” behoren over het algemeen niet tot de werkende klasse) zijn uitlatingen onderzoeken. Ook werd hem toegang tot de Verenigde Staten ontzegd want antisemitisme is onder de regering van Zio-puppet Trump de voornaamste weigeringsgrond geworden. So I heard you wanted your visa back? Priceless.
De combi-affaire Douwe Bob Vylan gaat natuurlijk ook weer overwaaien, maar het toont aan dat joodse aangelegenheden in de media nog steeds leidend zijn, joden presenteren zich als slachtoffer en claimen dat alle beweringen dat ze een bovenmatig grote invloed hebben op de media, politiek, de entertainmentindustrie en het bankwezen allemaal “antisemitic canards” zijn, net als de bloedsprookjes dat joden in vroeger tijden gif in bronnen stopten.
Oeps, laat nota bene de Israëlische krant Haaretz (in Israël inmiddels van antisemitisme beticht, het zal wel eens niet) een paar jaar geleden aangetoond hebben dat geruchten dat Israel dit in de 1948-oorlog deed op waarheid berusten.
Martijn Janssen
(ook gepubliceerd op https://de naakte keizer.wordpress.com/2025/07/04/douwe-bob-vylan-en-de-joodse-massahysterie/ op 4 juli 2025)