Laten we wel wezen, op zich is The Turner Diaries uit 1978 is geen bijzonder boek. Door een andere auteur geschreven en met een andere afloop, waarin het “racistische complot” uiteindelijk op het nippertje wordt verijdeld en de “good guys” winnen, was het een dertien-in-een dozijn luchthaven novelle geweest die iemand in vroeger tijden tijdens een vlucht in één ruk zou hebben uitgelezen om daarna in de baggage te worden gegooid en thuis al half vergeten in de boekenkast te worden gestopt, waar het hooguit jaren later wordt gelezen door een nieuwsgierig gemaakt familielid.
Op deze wijze heb ik eens One by One gelezen, van Linda Lee (ik dacht eerst dat de schrijfster de rasmengende blanke vrouw was van de Chinese kungfuster Bruce Lee, maar het bleek een naamgenote te zijn), een soortgelijk boek uit dezelfde tijd (uitgebracht in 1977) over een complot om Manhattan uit te roeien met behulp van thuisgemaakt botulisme. Een spannend verhaal dat natuurlijk “goed” afliep. Overigens heb ik korte tijd geleden gelezen over een waargebeurd, mislukt, complot van wraakzuchtige joden van de terreurorganisatie Nakam om de Duitse stad Neurenburg te vergiftigen (en waar Hollywood natuurlijk een film over heeft gemaakt, met de joden als helden) dus zo onwaarschijnlijk is dit niet verhaal dus niet).
Maar om op de Turner Diaries terug te komen, dit gefantaseerde boek over een opstand van een pro-blanke organisatie (alleen aangeduid als “the Organization” is interessanter als cultureel fenomeen dan als literair hoogstandje van de auteur. Dat is trouwens William Luther Pierce, die tot zijn dood in 2002 de voorzitter was van de blank-nationalistische groepering National Alliance (Nationale Alliantie, niet te verwarren met de vroegere Nederlandse politieke partij die tussen 2003 en 2007 bestond, waar ik ook kortstondig bij heb gezeten, ik wou me trouwens ook als lid van de National Alliance aanmelden, maar heb toen Pierce was overleden daar van afgezien, want zijn opvolgers waren niet veel soeps), die schreef onder de pennaam Andrew Macdonald. En dit is dus niet echt een boekbespreking (het is al lange tijd geleden sinds ik heb gelezen).
William Luther Pierce
(1933-2002)
Het boek wordt door joodse lobbyisten in de VS omschreven als de “bijbel van extreemrechts” en een “blauwdruk voor een revolutie”. Wat dat betreft is het geinspireerd door het boek The Iron Heel van Jack London, dat aan het begin van de twintigste eeuw verscheen en in de stijl van een dagboek, dat lange tijd later wordt gevonden, een socialistische revolutie beschreef die klein begon maar leidde tot omverwerping van het bestaande systeem. The Turner Diaries is in dezelfde stijl geschreven, het begint met het voorwoord van een fictieve historicus uit de toekomst die schrijft over de vondst van het dagboek van de gesneuvelde revolutionair Earl Turner (bestaande uit enkele schriften) en hoe de maatschappij in zijn tijd is gevormd door de daden van mannen en vrouwen als Turner.
Dit boek inspireerde door zijn reputatie op zijn beurt weer personen als de groep The Order (vernoemd naar een geheim genootschap in het boek) die aanslagen en bankovervallen pleegde en onder andere een joodse DJ vermoordden. Hierop zijn ook weer enkele Hollywoodfilms op gebaseerd Talk Radio uit 1988 (van de joodse regisseur Oliver Stone), Betrayed (net als de eerder genoemde film is dit een losjes op het ware verhaal gebaseerde film, uit hetzelfde jaar) en The Order uit 2024 (die gebaseerd is op de de echte gebeurtenissen en ook door blank-nationalisten gewaardeerd wordt vanwege de waarheidsgetrouwheid ervan).
De bekendste persoon die geïnspireerd werd door The Turner Diaries was de aanslagpleger Timothy McVeigh, die in 1995 het Murrahgebouw in Oklahoma City opblies en daarvoor in 2001 werd geëxecuteerd. Over de connectie met The Turner Diaries werd in de Amerikaanse, maar ook Nederlandse, massamedia met veel bombarie bericht. Door deze media-aandacht werd The Turner Diaries bij een veel groter publiek bekend, die het wellicht nooit lazen maar er wel vanaf wisten (iets soortgelijks zag je met The Satanic Verses van Salman Rushdie, iedereen kende het boek maar een minderheid wist waar het over ging). Sindsdien zijn er veel (school)aanslagen geweest in de VS en elders waarbij de dader(s) The Turner Diaries hadden gelezen of het op z’n minst in de boekenkast hadden staan. Columbine is hier een goed voorbeeld van.
Uiteraard is dit boek moeilijk te verkrijgen en nooit in het Nederlands vertaald, maar is op internet wel te vinden als eboek en als audioboek, ingesproken door William Pierce zelf, met zijn markante stem. Ik luisterde eind jaren 90 / begin jaren 00 trouwens elke week naar zijn internetuitzending (podcast avant la lettre) op American Dissident Voices, die uitzendingen zijn ook her en der op internet verkrijgbaar.
Martijn Janssen